۱۹ اسفند ۱۳۹۹ - ۱۴:۲۰
کد خبر 1399121959

پوشاک عشایر شاهسون دشت مغان

استان اردبیل

اردبیل را به دشت های فراخ و چشم نواز،سرزمین چشمه های آبگرم و هوای خنک می شناسیم؛ با شناخت نوع خاصی از لباس الوان که زنان این خطه بر تن می کنند زیبایی آن را دوچندان خواهیم دید. پوشاکی که از طبیعت تولید می شود و به رنگ های طبیعت می افزاید. باید به دشت مغان، گرمی، جعفرآباد، بیله سوار، اصلاندوز و مناطقی از این دست برویم تا بتوانیم ردی از پوشاک سنتی  اردبیل بگیریم.

لباس زنان این ایل از 9 تکه مجزا تشکیل شده است. بر اساس یافته های ارائه شده در کتاب دلبافته ها اجزای این لباس، که پوششی است با رنگهای شاد، و به طور کلی به آن( تومان کوینگ) می گویند، را با این اسامی می شناسیم: پیراهنی به نام کوینگ، تنبان یا دامن شلیته ای به نام تومان، یک روسری که یایلیق نام دارد با چارقدی که روی آن به سر می کنند و به آن آلین یایلیق می گویند، آرخچن که یک عرقچین است، نیم تنه ای که یل می خوانندش، جلیقه ای بی آستین به نام جلقا، و جوراب و کفش (باشماق). نکتۀ مهم در لباس زنان این ایلات است.

تزیینات روی لباس زنان و نیز جنس و طرح کلاه مردان تماماً برگرفته از جایگاه ایشان و نیز توان اقتصادی آنهاست. به طور خاص، می توان از سکه دوزی طلا و نقره به عنوان مهم ترین تزیینات لباس زنانه نام برد. لباس ها عموماً در خود ایل تولید می شود و طرح و نقش پارچه تماماً برگرفته از طبیعت پیرامون است. متراژ پارچه در تولید لباس زنانه بسیار بالاتر از لباس های امروزی است و ارزش های ایل از جمله پوشش کامل از سر تا نوک پا در این طرح لباس لحاظ شده است. 

برچسب‌ها